Iedere dag stap ik opnieuw vol verwachting op de trein.. Ik stap uit en onderweg van het station fantaseer ik wat ik vandaag te zien zal krijgen.. Vol spanning leg ik de laatste passen af tot ik binnen ben.. Als ik binnenkom kijk ik verwachtingsvol in het rond.. Daar precies boven het randje van die spijkerbroek zie ik hem weer.. Ik raak niet uitgekeken op de mooie kleurtjes, verschillende figuurtjes waarop ik iedere dag getrakteerd wordt.. Dat ene spannende randje dat me iedere dag getoond wordt.. Aan het eind van de dag stap ik gelukkig het gebouw weer uit.. Op weg naar het station verheug ik me op morgen en droom van de mooie kleuren en figuurtjes die me dan weer te wachten staan..
(Met dank aan Björn Borg: zonder hen zou ik niet weten hoe ik mijn dagen door moest komen..)