Vanochtend heel vroeg fietse ik door de stad.. Er lag een mooi laagje witte sneeuw en de straten waren verlaten.. Niet eens eenzame vrouw die haar hond uitliet, alleen de ongerepte sneeuw.. Ook het station vanochtend was bijna verlaten, op een eenzame conducteur na die zijn werkdag begon.. Mijn fantasie sloeg op hol.. Dit was het perfecte moment om jou tegen te komen.. Mijn zonnestraaltje.. Deze fantasie kreeg niet lang te tijd.. Want het noodlot sloeg toe, mijn trein reed niet en het werd almaar drukker op het station.. De kou begon me tegen te staan, want niet alleen het laagje witte sneeuw op de grond bleef bevroren, ik langzamerhand ook.. Daar kwam gelukkig mijn trein, op het moment dat ik instap keek ik nog één keer achterom.. Achter me een perron vol wachtende en koude mensen.. Er was geen zonnestraaltje te zien.. Ik liep door en was blij dat ik lekker in een warme coupé mocht zitten..