Vanochtend loop ik naar school, ik heb een beetje haast dus probeer de verkopers op straat te ontwijken.. Als ik langsloop kan ik niet verhinderen dat ik een deel van het gesprek opvang.. Het meisje van de Novib heeft net uitgelegd waarom je juist dit goede doel moet steunen, toch blijkt de jongen die ze dacht aan de haak geslagen te hebben niet enthousiast.. Ze probeert het via een andere weg, “Maar zie je dan wel eens die reclame op televisie?” vraagt ze.. “Ja” is het korte en bondige antwoord.. Hier neemt ze geen genoegen mee, ze wil graag weten wat hij denkt als hij deze bewuste reclame, met uitgemergelde kinderen, ziet.. “Nou dat vind ik eigenlijk wel leuk..” Verbaast klinkt er “Leuk?!?!?” En ik moet eerlijk toegeven dat ik me wel kan vinden in deze reactie.. Ik loop verder maar vang nog net het antwoord op: “Ik denk altijd als ik dat zie, zij hebben het daar zo slecht, gelukkig heb ik het hier veel beter..”