Ik had besloten dat dit jaar het jaar van grenzen opzoeken op de fiets zou worden en één onderdeel daarvan was: Veldrijden. Gewoon je techniek verbeteren tijdens veel lol maken op de fiets. Nu miste ik dat lol maken tijdens de veldrittrainingen wel een beetje. Constant uit mijn comfort zone, net iets harder over dat heuveltje, iets sneller op die bocht aanrijden en iets later remmen. Daarnaast ook nog allemaal spannende oefeningen als van je fiets en op je fiets springen, er een rondje omheen rennen en elkaar duwend het parcours over.
Maar het was goed voor me, ik heb er super veel van geleerd en ben erachter een echte veldrijder wordt ik nooit. Ik rij liever op de weg, het liefste zoek ik mijn eigen grenzen op zonder dat ik glibberend en glijdend over een parcours ga. En dat is fijn, weten wat je niet wilt. Nu nog besluiten wat ik wel wil!