Wat was het koud vorige week. Ik vond dat niet echt motiverend om op de fiets te stappen. Zeker nadat ik de afgelopen weken 2x uitgegleden ben en daardoor aan het herstellen ben van een blessure. Gekneusde ribben is zeker geen pretje voor zo’n lachebek als ik. Inmiddels gaat het met de gekneusde ribben weer een stuk beter, kan ik weer lachen en stap ik ook weer op de fiets. Hoewel, die kou en sneeuw, die heeft ook mij wel een beetje tegengehouden.
Maar was het alleen de kou die mij tegenhield? Want iedere avond als ik naar bed ga zie ik hem daar staan: de tacx. Daar kon ik ook best even op gaan fietsen. Helaas kon ik de motivatie niet vinden, ondanks dat fietsdoel wat ik mezelf gesteld heb. En soms mag dat ook, even rust, even iets minder fietsen. Even focus op mijn nieuwe werk, mijn vrienden en bezoekjes die ik al een poos gepland had en nog niet aan toegekomen was. Leren voor die EHBO cursus. Na een jaar echt alle tijd aan fietsen hebben kunnen besteden moet ik het nu weer inpassen in alle andere activiteiten. En dat is goed! En dat doel dat blijft en dat kan ik inpassen in alle andere activiteiten. En soms is een beetje rust dan nodig. Even niet fietsen als het rustpunt, maar een dagje rust van het fietsen.