Langzaamaan hoopte ik dat het al beter zou gaan, dat ik alweer iets langere ritten kon gaan maken. Dat ik van het mooie lenteweer kon gaan genieten, want mensen: INEENS IS HET LENTE!!! Helaas, het loopt toch iets anders dan gedacht. Van de twee sportieve activiteiten, die ik beschreef in mijn vorige update , heb ik best wel last gehad. Ik zal geduld moeten hebben en de meeste die mijn kennen weten vast wel dat geduld niet mijn sterkste kant is. Ik wil vaak te snel en te veel, maar dat kan nu niet.
Begin Maart: Alles op een rijtje
Daarom ben ik heel blij met de hulp die ik krijg van de ergotherapeut van Ergotherapie Eemheuvel. Vorige week had ik weer een afspraak met de ergotherapeut, die samen met mij alles op een rijtje zet. We zijn samen gaan zitten en hebben van alle activiteiten die ik bijgehouden heb op verschillende dagen een overzicht gemaakt, met hoe inspannend iets is. Samen met de ergotherapeut kwam ik er al snel achter, als ik niet plan, dat ik teveel op een dag doe. Door mijn activiteiten bij te houden en punten toe te kennen aan de verschillende activiteiten heb ik echt een hou vast wat ik op een dag en in een week kan doen. Zo wordt ik geremd in alles wat ik wil, waardoor de kans op een terugval veel kleiner wordt. Zoals ik net al zei is geduld niet mijn sterkste kant, dus in januari en begin februari heb ik een aantal keer een terugval gehad.
Ik kon dit puntensysteem mooi combineren met iets wat ik had geleerd, over structuur en plannen, in het leren omgaan met mijn ADHD. Ik was de laatste tijd op zoek naar een systeem, naast mijn agenda, om meer structuur aan te brengen in mijn dagen. Ik werk sinds begin dit jaar met de planner van Structuurjunkie. De planning die ik maak in de planner kan ik nu makkelijk uitbreiden met het puntenschema van de ergotherapeut.
Tijdens dit gesprek liet een klein beetje doorschemeren dat ik niet het idee had dat ik al echt kon gaan opbouwen. Dat ik met de fysio redelijk op hetzelfde niveau zat en dat het me met opbouwen op het werk ook nog niet lukt. Daarnaast zijn er regelmatig avonden dat ik geen energie heb om nog eten te koken en ik het liefste gewoon op de bank blijf hangen. De harde bevestiging van de ergotherapeut was dat zij inderdaad ook dacht dat ik nog niet aan opbouwen kon gaan denken. Dat was best wel een beetje een klap in mijn gezicht.
Een klein begin
Toch kwam ik erachter dat ik het fietsen enorm mis en dat ik ook hier weer mee wil beginnen. Het opbouwen, daar was ik al achter, gaat dus niet. Dat betekend dat er iets anders af moet vallen in de week. Ik vind het namelijk heel belangrijk om ook het fietsen mee te nemen in mijn wekelijkse activiteiten en het puntenschema wat ik van de ergotherapeut geleerd heb. Dus ik wil minimaal één keer in de week op de fiets zitten. Dit vertelde ik ook aan de fysio, die mij begeleidt in mijn revalidatieproces, en hij wil dit meenemen in het proces. Zo fijn!
En ik heb dus afgelopen weekend mijn tweede rit op de fiets gemaakt. De eerste rit was een sneeuwrit, omdat het zo mooi was buiten. Mijn tweede rit afgelopen weekend, op zaterdag, was samen met mijn vriend. Ik gingt op zaterdag, omdat ik wist dat ik dan de hele zondag zou hebben om te herstellen. En die hersteltijd had ik ook echt nodig! Maar man wat was ik blij dat ik weer op de fiets zat! Met een te hoge hartslag en nog heel erg op zoek wat werkt en wat kan. Heb ik een korte rit, het was 50 minuten, buiten op de fiets gemaakt! En dit smaakte naar meer.
Herstellen
En inderdaad bleek dat ik een hersteldagje nodig had na deze rit. Dus zondag heb ik heerlijk rustig aangedaan met rustige wandelingen en veel ‘powernapjes’ op de bank. Maar na deze hersteldag voelde ik me gewoon goed, ik heb niet nog de hele week last gehad van dit fietsritje, zoals dit wel het geval was bij mijn winterrit en schaatstocht een paar weken terug.
Ook heeft mijn broertje een heel fijn bankje op het balkon in elkaar gezet, waardoor ik ook heerlijk in de zon kan herstellen!!
Half Maart
Ik heb een gesprek met mama dat ik het eigenlijk allemaal maar langzaam vind gaan, maar zij zegt dat ik wel al wat kan. Eerst kon je nog geen 5 minuten lopen en nu al een uur. Ook merk ik dat het op mijn werk langzaamaan iets beter gaat. Op de woensdag als er minder kinderen zijn kan ik het nu al 1,5 uur volhouden, in het begin lukte dit me net een half uur. Er zit dus echt verbetering in. Met de ARBO arts spreek ik af dat ik de woensdag langzaam verder uit ga bouwen en de maandag nog rustig hou. Ook heb ik contact met C-support en zij geven ook aan hoe belangrijk het is dat je tijd krijgt voor je herstel en dat je geen terugvallen hebt.
Ook de wandelingen die ik maak worden langzaamaan langer en ik heb zelfs de 90 minuten al gehaald. Daarom durf ik ook steeds beter op de fiets te stappen. Ik merk namelijk dat het makkelijker gaat. Ik kan een uur op de fiets 75 watt trappen. Dat is niets in vergelijking met hoe het was en na afloop voel ik me of ik 150km in het Limburgse heuvellandschap gefietst heb. Ik baal soms wel, vooral die ene rit dat ik mijn lief moest laten gaan, omdat ik echt te langzaam ging en hij koud werd. Gelukkig schijnt het lentezonnetje en dat maakt veel goed!
Eind maart
Zo loopt het tegen het einde van de maand en ga ik voor het eerst repeteren met ‘The Queens’. Mijn lief rijdt me naar Wageningen en ik repeteer mee voor 1,5 uur. Daarna mag ik de rest van de dag op de bank en val ik ’s avonds op de bank toch nog even in slaap. Dat is goed, want van deze activiteit kreeg ik toch weer veel hoofdpijn, wat voor mij een teken is dat ik over mijn grens gegaan ben. Als ik de volgende ochtend wakker wordt, heb ik geen brandende ogen. Dus ondanks dat ik mijn grens opgezocht heb, heb ik hier geen last van de volgende dag.
Dus stap ik samen met mijn lief op de fiets en fietsen we een uur, de openingstocht van onze fietsclub, Snel Verzet Hoogland. We drinken wat na afloop en de rest van de dag heerlijk koers kijken op de bank! Dit zijn voor mij perfecte momenten om even een powernapje te doen! Het blijkt dat ik van dit weekend geen terugval heb gekregen, dit voelt zo goed!
Wat ik zelf echt heel leuk vind om te zien is hoeveel groene dagen in ik maart heb, waarbij ik me ok voel! Ik heb echt het gevoel dat ik veel meer balans gevonden heb en dit pixeldagboek van Structuurjunkie laat dit echt heel mooi zien!
Ik hoop deze progressie in April voort te zetten en steeds meer te kunnen. Het lenteweer wat we gehad hebben draagt zeker bij aan het goede gemoed. Voor nu is de maand ten einde in april zal ik weer een update schrijven met hopelijk nog meer groene dagen!
I
Goed te horen Joyce dat er vooruitgang is. Alles in kleine stapjes. Ben wel benieuwd naar het pixelboek. Ik laat meestal in schema’s bijhouden maar vind dit ook een waardevolle optie. Vriendelijke groet, Anton http://www.burn-out-specialist.nl
Hoi Anton, als je online zoekt op pixeldagboek vind je heel veel voorbeelden. Vaak kun je zelf onderwerpen invullen en zijn er onderwerpen die mensen al ingevuld hebben.
Bij mij is het onderdeel van een dagboek waar je ook iedere dag opschrijft waar je dankbaar voor bent, leuk om zo de dag positief af te sluiten!
Ik moet ook zeggen dat ik heel veel heb aan het plannen in combinatie met hoeveel energie iets kost.