In 2017 zocht ik een nieuwe uitdaging in het fietsen en in 2018 ben ik daarom het avontuur aangegaan van fietsen in het vrouwenpeloton. Dat was een hele bijzondere ervaring! Komend seizoen wil ik hier graag vertellen hoe het me vergaat en wat ik allemaal leer tijdens mijn tweede fietsseizoen!
Maar om te beginnen hoe het allemaal begon: Onderstaand artikel is geplaatst op de website van de NTFU: fietsvrouwen:
Dames funwedstrijden: voor het eerst meedoen aan een wielerwedstrijd
Zo’n acht jaar geleden werd Joyce voor het eerst ‘besmet’ met het fietsvirus. Joyce: “Mijn broertje deed aan wielrennen oude Gazelle in de schuur. Daarop wilde ik het ook wel eens proberen. Die fiets was natuurlijk veel te groot, maar je moet ergens beginnen. Na een jaar aangemodderd te hebben, besloot ik een racefiets aan te schaffen. Ik ben lid geworden van een vereniging in de buurt, maar na één jaar haakte ik toch weer af. Samen met mijn broertje fietste ik vijf jaar lang rond. Twee jaar geleden besloot ik toch weer actief lid te worden bij de vereniging. Ik fietste elke dinsdag- en donderdagavond mee, en vorig jaar heb ik zelfs de cursus wegkapitein en de cursus race trainer 1 van de NTFU gevolgd. Ik kreeg pas echt goed de smaak te pakken toen ik het boek @elkedageenuur van Leon de Kort las. Dat wilde ik ook! Op 4 december begon ik met deze uitdaging en dat ging zeven maanden lang goed. Daarna kreeg ik tot twee keer toe een flinke griep. Ik had mijn lichaam te weinig tijd gegeven om te herstellen. Na een periode van rust ben ik op dit moment sterker dan ik ooit ben geweest. Veel sterker dan ik denk.
De eerste wielerwedstrijd
Een goede fietsvriendin van Joyce fietste al enige fanatiek wedstrijden. Ook haar was het opgevallen dat Joyce de laatste tijd wel erg hard fietste. Toen de funwedstrijd van Wielervereniging Eemland voorbij kwam, zei deze vriendin: “Joyce, dat kun jij ook”. Dit was de start van een hele nieuwe uitdaging voor Joyce. Joyce: “En zo werd ik op een zaterdag van een luie toerfietser ineens een fanatieke wedstrijdrijdster. De funwedstrijd was in twee categorieën verdeeld; één met ervaren dames en één met dames zonder ervaring. De dynamiek was anders dan bij het fietsen van toertochten en de wekelijkse ritjes met de vereniging. Natuurlijk help je elkaar, maar uiteindelijk gaat het om de premie en de eindsprint. Niet mijn sterkste kant, maar wat een adrenaline komt er dan ineens los… Dat smaakte naar meer! Je wil zo ongelooflijk graag meekomen met de dames voorin het peloton; ‘dé kopgroep’. Uiteindelijk werd het harde fietsen met een mooie 6e plaats beloond. En weet je wat, 9 september mag ik weer, in Deventer. Weer een dames FUN wedstrijd. Iedereen mag meedoen, met of zonder licentie. En als je graag het wedstrijd rijden een keer uit wilt proberen zou ik het zeker doen.”null