Dat was een beetje dom

Het was een beetje dom, maar het paste bij mijn week. Vorige week maandag dacht ik; ‘Ik gooi nog even snel het beddengoed in de wasmachine’. Helaas gooide ik niet alleen het beddengoed in de wasmachine, maar bleek ook mijn telefoon in dit 60 graden wasje te zitten. Ondanks dat een schone telefoon in deze tijd van de COVID-19 pandemie geen overbodige luxe is, was dit toch niet zo’n succes. Ik had een superschone telefoon, alleen werkte deze niet meer.

Ineens was ik dus onbereikbaar. En dat voor 1,5 dag. Dat was wel even wennen, eigenlijk speel ik altijd met mijn telefoon. Als ik niet op instagram of in mijn mail zit te scrollen, dan speel ik wel een spelletje. Dit kon ineens niet meer, de telefoon was gewoon fysiek afwezig.

Eigenlijk wel fijn

En ik moet heel eerlijk zeggen, dat vond ik eigenlijk ook wel heerlijk rustig. Zo’n dag zonder telefoon, een dag dat ik niet ‘aan’ hoef te staan. Dat ik niet constant de behoefte voel om ‘dat ding’ te pakken. En de tijd die ik daardoor had voor andere dingen. Bijvoorbeeld het lezen van een boek, ik had hier deze dag echt de rust voor. En als ik dan wel even mijn mail wilde bekijken, dan kon dat ook prima op mijn laptop. Ik was niet totaal onbereikbaar, maar het ging deze dag even iets meer bewust.

Ik vraag me wel af waarom ik dit normaal niet kan, even mijn telefoon laten liggen aan de oplader of op tafel. Waarom voel ik altijd die behoefte om hem te pakken. Ik zou toch ook kunnen besluiten hem weg te leggen voor een uur. Toch vind ik dat heel lastig en zie ik hem constant liggen uit mijn ooghoeken.

Schermtijd

Nu ontdekte ik op mijn nieuwe telefoon ‘schermtijd’ instellen, vanaf nu kan ik ’s avonds na 22u niet meer bij de meeste apps op mijn telefoon. Dat helpt, als de schermtijd voorbij is dan kost het mij een extra handeling om toch die telefoon te kunnen gebruiken en dan doe ik het niet. Sinds vandaag heb ik het spelletje waaraan ik ‘verslaafd’ ben nog een extra limiet gegeven. Ik ben benieuwd hoe dat gaat bevallen. Ik ben me dan wel veel meer bewust van hoe lang ik op mijn telefoon bezig ben en hoe vaak ik hem pak.

De 1,5 dag zonder telefoon zijn mij wel heel goed bevallen. Dus ik wil vaker een telefoonloze dag inplannen. Misschien een keer per maand. Een dag dat je de verloren momenten dat je even niets te doen hebt gewoon uit het raam gaat staren. Of dat ik mijn gitaar pak en muziek ga maken. Of dat ik een stuk ga lezen in mijn boek.

FOMO

Als ik heel eerlijk ben zie hier er best wel een beetje tegenop hoor, om mijn telefoon een dag weg te leggen. Er zijn zoveel momenten op een dag dat ik hem wil pakken. Om even die ene foto te maken, of om toch die paar minuten die ik over heb de tijd te verdrijven met een spelletje. Of toch even te kijken of er nog iemand mijn post geliked heeft of dat iemand iets leuks gepost heeft. Ik heb soms best wel een beetje last van FOMO (Fear Of Missing Out). Toch wil ik dat soms ook even niet. Dus voor nu voer ik de schermtijd in en gaat mijn telefoon na 22 uur op slot. Dan is het tijd om even te ontspannen zonder telefoon. En dat is eigenlijk wel heel erg fijn!! En dan ga ik ondertussen moed verzamelen om wel een keer een dag mijn telefoon weg te leggen en even onbereikbaar te.

Geef een antwoord

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.